Αντιφάσεις
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, συγκεκριμένα στις 15 Ιουλίου, συμπληρώθηκαν 400 χρόνια από την γέννηση ενός από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Τέχνης, του Rembrandt Harmenszoon van Rijn. Στο Άμστερνταμ, γίνονται εκδηλώσεις εις μνήμην της χαρμόσυνης εκείνης, για όλη την ανθρωπότητα στιγμής.
Παράλληλα βέβαια, η ζωή συνεχίζεται και κάπου αλλού, παιδιά σκοτώνονται μόνο για να χαρίσουν σε κάποιους την διεστραμμένη ηδονή του φρικτού εγκλήματος, γιατί αυτός είναι ο λόγος που γίνονται όσα βλέπουμε τις τελευταίες μέρες στη νοτιοανατολική μας γειτονιά. Τα υπόλοιπα, όσο λογικά ή παράλογα κι άν ακούγονται είναι μόνο προφάσεις.
Στις αντιφάσεις που κρύβουμε αφιερώνεται λοιπόν το παρόν post και αν οι φιλόσοφοι παλαιά και οι ψυχίατροι, οι κοινωνιολόγοι και οι συναφείς ειδικότητες επιστημόνων τα τελευταία χρόνια έχουν αναλώσει και εξακολουθούν να αναλώνουν τους εαυτούς τους για να τις περιγράψουν με λέξεις, ο μεγάλος καλλιτέχνης, μπορεί να το κάνει καλύτερα, με έναν πίνακα.
Εικόνα: Rembrandt : the Slaughtered Ox. c. 1638. Oil on panel. Glasgow Museums and Art Galleries, Glasgow, UK.
Παράλληλα βέβαια, η ζωή συνεχίζεται και κάπου αλλού, παιδιά σκοτώνονται μόνο για να χαρίσουν σε κάποιους την διεστραμμένη ηδονή του φρικτού εγκλήματος, γιατί αυτός είναι ο λόγος που γίνονται όσα βλέπουμε τις τελευταίες μέρες στη νοτιοανατολική μας γειτονιά. Τα υπόλοιπα, όσο λογικά ή παράλογα κι άν ακούγονται είναι μόνο προφάσεις.
Στις αντιφάσεις που κρύβουμε αφιερώνεται λοιπόν το παρόν post και αν οι φιλόσοφοι παλαιά και οι ψυχίατροι, οι κοινωνιολόγοι και οι συναφείς ειδικότητες επιστημόνων τα τελευταία χρόνια έχουν αναλώσει και εξακολουθούν να αναλώνουν τους εαυτούς τους για να τις περιγράψουν με λέξεις, ο μεγάλος καλλιτέχνης, μπορεί να το κάνει καλύτερα, με έναν πίνακα.
Εικόνα: Rembrandt : the Slaughtered Ox. c. 1638. Oil on panel. Glasgow Museums and Art Galleries, Glasgow, UK.
grinded by rodanis @ 19:11
Διάλογος με 7
7 Comments:
Κουφάρια... Παντού κουφάρια...
Συγχαρητήρια για τη διπλή βολή!
Ό,τι ετοιμαζόμουν να γράψω: βούτυρο στο κρουασάν του π.
Για τον Ρέμπραντ - να εξηγούμαι. Για τα του Λιβάνου, είμαι πολύ οργισμένη για να αρθρώσω κάτι άλλο εκτός από τα γνωστά καντήλια.
cyrusgeo
και καθίκια... παντού καθίκια
π
Έχω δύο γεγονότα, ένα λευκό και ένα μαύρο. Το λευκό; ΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΙΣ 21-03-1685 ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ.... Α, και το μαύρο ε; Καλά και αυτό πολύ σημαντικό είναι, από κάτι τέτοια συνειδητοποιούμε τι είμαστε, που βρισκόμαστε και πού πηγαίνουμε, δεν θα μπορούσα να το αφήσω...
λίτσα
Πράγματι, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσεις να διατηρήσεις μια προσέγγιση με «πνεύμα» σε τέτοιες περιπτώσεις και να μην αρχίσεις να «χώνεις».
Ώστε του π του αρέσουν τα κρουασάν ε;
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σας στο ιστολόγιό μου-στο άρθρο για το 1974.
Δεν είχα ανακαλύψει τις σελίδες σας πιο νωρίς, κρίμα.
Και χαίρομαι πολύ, πάρα πολύ που κάποιος θυμήθηκε τον Ρέμπραντ και τα γενέθλιά του, δημιουργώντας έτσι μία θαυμαστή σχεδόν αντίστιξη στην "αρμονία" των ημερών μας.
Είχα πολλά χρόνια πριν την ευτυχία να δω Ρέμπραντ από κοντά , σε μία σημαντική έκθεση που ήρθε στο Λονδίνο στη National Gallery , εκεί κοντά στο Trafalgar. Ακόμα θυμάμαι (1987 ήταν ή αρχές του 88)το απίστευτο φως που έρχονταν "πίσω" από τους πίνακες, ακόμα και μέσα από το μαύρο.
Δύοντα ανατέλλοντα
Ευχαριστώ. Είχα βρεθεί κι εγώ στη National Gallery, τον Ιούλιο του ΄87. Έργα καλλιτεχνών τέτοιου ύψους, είναι δύσκολο να μήν εντυπωσιάσουν, ακόμα και κάποιον σύγχρονο, που έχει συνηθίσει σε άλλη αισθητική. Και να σκεφτεί κανείς οτι τα χρώματα έχουν ηλικία αιώνων, με σοβαρή φθορά στην πλάτη τους...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home