Πανεπιστήμια; Ποιά πανεπιστήμια;

Τέλειωσαν λοιπόν οι λεγόμενες καταλήψεις στα διάφορα λεγόμενα ανώτατα τεχνολογικά και πανεπιστημιακά ιδρύματα της λεγόμενης χώρας και αφού οι λεγόμενοι καταληψίες απεχώρησαν δακρύβρεχτοι, έμειναν (για άλλη μία φορά) τα σημάδια του καλλιτεχνικού τους οίστρου - εδώ δεν χωράει ειρωνεία, μιλάμε για μνημειώδη έργα της trash art, με την διαφορά μόνο, ότι τα σκουπίδια δεν ελήφθησαν από παρακείμενο σκουπιδοτενεκέ, αλλά παρήχθησαν κατά παραγγελία από τους ίδιους τους καλλιτέχνες, από μέχρι πριν από λίγο χρηστικότατα αντικείμενα, όπως υπολογιστές, εξοπλισμούς εργαστηρίων, καθίσματα, πόρτες, φωτιστικά, πρίζες, διακόπτες και οτιδήποτε άλλο ανόσιο παράγωγο του μιαρού σύγχρονου τεχνολογικού μας (αλλά όχι και τους) πολιτισμού.
Δεν τα βγάζω από την κοιλιά μου όλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος του τύπου διαμαρτύρεται για την άθλια κατάσταση των διαφόρων ιδρυμάτων κατά την «επόμενη μέρα», κάτι σαν σκηνή από την ταινία “the day after” έβλεπαν οι απαίδευτοι δημοσιογραφίσκοι, που να καταλάβουν από μοντέρνα τέχνη οι αχρείοι!
Και να ήταν για κακό... τόσος κόσμος θα φαει ψωμάκι με τις επισκευές και τις ανανεώσεις εξοπλισμού, αλλά που να τα σκεφτούν αυτά οι κοντόφθαλμοι.

Αλλά για μια στιγμή. Τα περί καταστροφών μπορώ να τα καταλάβω, εξάλλου το αισθητήριο της τέχνης είναι (ας πούμε, για να μην μακρηγορούμε) υποκειμενικό, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα όμως που τα είδανε; Και κατ επέκταση, προς τι τόσος ντόρος τελευταία για κάτι που δεν υφίσταται καν; Εδώ πρόκειται για εντελώς στρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας και μάλιστα από τους περισσότερους ανθρώπους. Τέτοια μαζική παράκρουση, ούτε ο David Copperfield δεν θα μπορούσε να επιτύχει! Ποιες εξαφανίσεις αγαλμάτων της ελευθερίας μου λετε, εδώ βλέπουμε πανεπιστήμια έξω από την πόρτα μας!
Ξέρω, οι περισσότεροι θα πείτε ότι η παράκρουση είναι όλη δική μου, ότι υπάρχουν και παραυπάρχουν, ότι φοιτήσατε οι ίδιοι σε κάποιο από αυτά, ότι έχουν τα προβλήματά τους αλλά όχι και τέτοια ισοπέδωση και απαξίωση κλπ κλπ. Εν τάξει, τα ξέρω αυτά, έχω κάνει κι εγώ την βόλτα μου από εκεί.

Όμως τι σημαίνει τελικά πανεπιστήμιο; Και τι αντιπροσωπεύει αυτό σε μία κοινωνία; Μήπως όχι το φρούριο της ορθολογικής σκέψης και της επιστημονικής μεθόδου; Μήπως όχι την φωλιά όπου η επιστήμη κάθε είδους αναθρέφει τους νεοσσούς της, μακριά από τις δογματικές επιθέσεις των διαφόρων τσακαλιών; Μήπως όχι τον χώρο όπου οι επιστήμες εξελίσσονται μέσα από διαδικασίες έρευνας, λογικών ελέγχων και επιστημονικής συνεργασίας ή (και) άμιλλας; Αν συμφωνούμε όλοι με τα παραπάνω, τότε πως εξηγείται το παράδοξο σε εκπομπές του κου Χαρδαβέλλα να εμφανίζεται καθηγητής θεολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών ως υπερασπιστής των ΔΟΓΜΑΤΩΝ της ορθοδόξου χριστιανικής εκκλησίας και των συγχρόνων ποιμένων της, και να το κάνει μάλιστα με τόσο ζήλο που θα τον ζήλευε και ο αρχιβοσκός μας, Αγιατολάχ Παρασκευαήδης (το ορθογραφικό αμάρτημα, σκόπιμο). Έτσι αντιλαμβάνεται ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών την θεολογία; Για να μην μιλήσω για τους «θεολόγους» που γνωρίσαμε στα σχολεία, κι εκείνοι πανεπιστήμια δεν τελείωσαν; Ή μήπως συμβιβάζεται η ιδιότητα του πανεπιστημιακού (και μάλιστα καθηγητού) με εκείνη του ιερέα του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος; Αναφέρομαι σε γνωστότατον διοπτροφόρον «καναλομαϊντανό» ο οποίος θεωρείται μάλιστα από πολλούς ως εξαιρέτου κύρους και διαθέτων ευθυκρισία και απαράμιλλο εύρος γνώσεων, ώς και δεινός τεχνίτης επί της Ελληνικής Γλώσσης, βεβαίως.

Κάποιοι θα πούν οτι δεν έχει καμία σχέση το θρησκευτικό πιστεύω του καθενός με την θέση του ως καθηγητού. Σοβαρά; Αυτό είναι βέβαια ζήτημα επόμενης καταχώρησης καθώς έχει πολύ ζουμί, όμως απλά και χωρίς πολλά λόγια, πως συμβιβάζεται κάποιος που πιστεύει (ή λεει έστω ότι πιστεύει, δεν μας αφορά εδώ) σε δόγματα - δόρατα κατά της επιστημονικής μεθόδου και του ορθολογισμού να διδάσκει στην φωλιά της επιστήμης; Και να διδάσκει τι, ορθολογική σκέψη, ή επιστημονική μέθοδο; Πωλώ δε μάλλον εάν είναι και ιερέας!
Ορισμένοι ίσως πουν οτι οι ιδέες αυτές κρύβουν αθεΐα, ρατσισμό, μισαλοδοξία κλπ.... αυτούς τους παραπέμπω να διαβάσουν την αιτιολογία που έδωσε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός για το έδικτό του να μην διδάσκουν χριστιανοί στις φιλοσοφικές σχολές. Εάν και πάλι δεν πειστούν, ε ας πάνε στον παπά της ενορίας τους να τους εξομολογήσει για το αμάρτημά τους να διαβάσουν αυτά τα αίσχη!
Κάποιοι άλλοι πάλι, ίσως σκεφτείτε οτι δεν μπορούμε να αφορίζουμε ολόκληρο πανεπιστήμιο επειδή ένα τμήμα του είναι «αντιπανεπιστημιακό»! Το ασθενές του επιχειρήματος αυτού δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να το εξετάσουμε εδώ, ίσως σε άλλη καταχώρηση, άς θεωρήσουμε για λίγο το επιχείρημα αυτό, ισχυρό. Ακόμα κι εγώ είχα ελπίδες. Μέχρι που ένα πρωινό που Απριλίου, οδηγώντας και ακούγοντας τον ραδιοφονικό (το ορθογραφικό αμάρτημα, σκόπιμο) σταθμό της εκκλησίας της Ελλάδος – εξαιρετική πηγή γέλωτος παρεπιπτόντως – κόντεψα να χάσω τον έλεγχο! Καθηγητής του τμήματος μηχανολόγων μηχανικών του ΕΜΠ (όνομα δεν θα πω πάλι, όμως ο άνθρωπος αυτός ήταν μέχρι πέρυσι πρόεδρος του τμήματος, δεν είναι τυχαίος, όποιος ενδιαφέρεται ας βρει ποιος είναι) αναλύει στους διμοσιογραφοπαπάδες τα αίτια του ατυχήματος του Τσερνομπίλ, ήταν βλέπετε η επέτειος των είκοσι χρόνων, και τους κινδύνους της πυρηνικής ενέργειας, όταν, από το πουθενά ξεπήδησε η βίβλος! Ο πρωτόπλαστος (sic) ήταν λεει ευτυχής και δεν είχε τέτοια προβλήματα (προφανώς αναφέρεται στην περίοδο αυτήν της ανείπωτης ευδαιμονίας πρίν από την εμφάνιση της γυναικός –συντρόφου του) μέχρι που αμάρτησε και από τότε βιάζει την φύση προσπαθώντας να γίνει θεός κλπ κλπ, προσπαθώ να συμπτύξω το περιεχόμενο, καθώς το παραλήρημα ήτο πέραν πάσης φαντασίας και κάποια στιγμή, κατά το κοινώς λεγόμενον έχασα την μπάλα. Βέβαια εκείνος την έχει χάσει προ πολλού και μάλλον μονίμως, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Το «δικό μας» ζήτημα είναι οτι ο άνθρωπος αυτός ήταν πρόεδρος τμήματος της θετικότερης εκ των θετικών σχολών που έχει να επιδείξει η ανώτατη παιδεία ατού του τόπου. Κρίνει και βαθμολογεί γραπτά νέων επιστημόνων. Δημιουργεί νέους θετικούς επιστήμονες (;!).

Είπατε τίποτε; Μιλήσατε για πανεπιστήμιο στο Ελλαδιστάν – Αυνανιστάν του Αγιατολάχ παρασκευαήδη; Σας παραπέμπω για μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ. Εκεί τουλάχιστον δεν μασάνε τα λόγια τους. Ξέρουν τί είναι και το φωνάζουν. Και μετά μου λετε για τα τσογλαναριά που κρατούν όμηρους καθηγητές, τους απειλούν και καταστρέφουν τα γραφεία τους, διαμαρτυρόμενοι –λέει- για τις απαράδεκτες –λέει- προτάσεις αναβάθμισης των πανεπιστημίων! Μα δεν θέλουμε αναβάθμιση των πανεπιστημίων καλοί μου άνθρωποι. ΙΔΡΥΣΗ πανεπιστημίων χρειαζόμαστε...