Τα Γαλλικά επίκαιρα παρουσιάζουν:

3000 αραπάκια, πλένουν τον βρωμόκωλό τους, στα νερά του Νείλου.


Το παραπάνω, είναι ανέκδοτο της εποχής του πατέρα μου. Αν νομίζετε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, ξανανομίστε.
Δεν το είχα προγραμματίσει αυτό το post. Για το προγραμματισμένο, μαζεύω υλικό, για να το στήσω το Σαββατοκύριακο. Όμως τα πάντα ρεί και ουδέν μένει.

Προχθές, στις 11/07 η χειρότερη μορφή εγκληματικής βλακείας ξαναχτύπησε, στερώντας την πολύτιμη ζωή από 200 συνανθρώπους μας στην Βομβάη. Δεν ήταν ούτε το πρώτο τυφλό χτύπημα του σκοταδισμού, ούτε πρόκειται να είναι το τελευταίο. Γιατί λοιπόν ασχολούμαι εδώ; Μα γιατί στο απολύτως ανάλογο χτύπημα στην Μαδρίτη, αλλά και στο σχετικό του Λονδίνου, (να μην μιλήσω για την 11/09) το σύνολο των μέσων μας πιπιλούσαν τον εγκέφαλο για έναν μήνα και βάλε. Οι σκοπιμότητες θα μου πείτε, άλλες΄ η ψυχολογία του τρόμου, η αίσθηση της εγγύτητας κλπ, κλπ... Δεν θα επεκταθώ σε αυτά, δεν με ενδιαφέρουν εδώ. Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι ότι σήμερα, πουθενά δεν ακούστηκε κάτι νεώτερο. Όλοι στα ψιλά των ψιλών, και αύριο, πιθανότατα τίποτε. Προτίμησαν να ασχοληθούν βέβαια για ένα τέταρτο με την κεφαλιά του Ζιντάν (ειδήσεις ΝΕΤ το μεσημέρι). Κανείς δεν ενδιαφέρεται για 200 ημιαραπάκια κάπου στην Ινδία. Και ας έφυγαν με τον ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ τρόπο που έφυγαν και οι αθώοι της Μαδρίτης, του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και και...

Κανείς δεν ενδιαφέρεται; Ε λοιπόν πόσο θα μείνει αυτό το post στην πρώτη σελίδα του blogg μου; Δύο εβδομάδες; Τρεις; Πόσοι θα επισκεφτούν την οικία των σκέψεών μου την περίοδο εκείνη, πέντε, δέκα άτομα; Ε, για αυτά τα 5-10 άτομα, οι 200 (διακόσιοι) εκείνοι ΑΘΩΟΙ συνάνθρωποι, θα έχουν ίση μεταχείριση με τους «ημέτερους» (το η με υ).- (πηγή φωτό bbc)

Υ.Γ. Το συγκεκριμένο post, το ανέβασα εχθές το απόγευμα (13/07), όμως μυστηριωδώς εξαφανίστηκε σήμερα. Το ξαναβάζω λοιπόν και με καλύτερη φωτό, έτσι σε πείσμα της κακής της τύχης (;)